Wilno bez fajerwerków?

W każdym zakątku Litwy można obserwować przelatujące stada ptaków, jednak to nad terenami Małej Litwy przebiega główny szlak ich migracji, prowadzący na południe Europy, do tropików, a nawet do południowej Afryki. Ventės Ragas (pol. Przylądek Ventė) w rejonie Szyłokarczmy to idealne położenie geograficzne do chwytania i obrączkowania ptaków. Właśnie tam, w jednej z najstarszych stacji obrączkowania ptaków w Europie, postanowiłam dowiedzieć się, dlaczego w Szyłokarczmie i jej okolicach można zobaczyć tak wiele stad ptaków, zwłaszcza dzikich gęsi. O ptakach opowiedział mi ornitolog Vytautas Eigirdas.

Amerykańska poetka, pisarka i aktorka Maya Angelou miała kiedyś powiedzieć: „W życiu nie chodzi o to, by przetrwać, ale by żyć z pasją.” W myśl tego stwierdzenia seniorzy z Rudomina zrzeszeni w Klubie Seniora „Złoty Wiek” postanowili nie myśleć o szybko mijających latach, lecz każdą chwilę przeżywać z pasją i celowością.

22 marca wieczorem w Centrum Kultury w Rudominie, filia Rukojnie, odbyło się wyjątkowe wydarzenie poświęcone Międzynarodowemu Dniu Poezji. Spotkanie pod hasłem „Od serca do serca” stało się wzruszającą podróżą przez świat liryki i harmonii, łączącą pokolenia, języki i emocje.

Tradycja wicia palm, które stały się symbolem Wileńszczyzny, przypomina o mądrości przeszłości, miłości do natury i sztuce tworzenia piękna z prostych rzeczy. Uważa się, że początki tradycji wicia palm wileńskich sięgają miejskich pochodów warsztatów rzemieślniczych, podczas których noszono bukiety suszonych roślin i papierowych kwiatów. Pierwsze palmy wileńskie były małe, a ich ozdoby proste – składały się z dwubarwnych traw. Z czasem wzory stały się bardziej skomplikowane, pojawiły się różnorodne formy palm wileńskich – bardzo piękne i ozdobne. W domach ozdabiano nimi wizerunki świętych. Rzemiosło wicia palm jest przekazywane z pokolenia na pokolenie, dzięki czemu przetrwało do dziś. Obecnie trwa intensywny proces wpisania palmy wileńskiej na Listę Niematerialnego Dziedzictwa UNESCO.