Chociaż szkoła zaczyna się tylko dla dzieci, część rodziców, szczególnie młodszych dzieci, lubi angażować się w szkolne życie dziecka tak, że sami mogą poczuć się uczniami. Czy nie jest jednak tak, że prace domowe i szkoła powinny być tylko obowiązkiem dzieci? Cała nauka, prace domowe, oceny, punktualność, obecność są po to, by dziecko nauczyło się odpowiedzialności, asertywności, konsekwencji i samodzielności.

Praca domowa jest dla dziecka

Tak naprawdę praca domowa jest (przynajmniej powinna być) zadawana na podstawie wiedzy, którą zyskało się w szkole. Jeśli uczeń nie jest w stanie wykonać takiej pracy domowej samodzielnie, to należy zwrócić się do nauczyciela, dać znać, co dla niego było niezrozumiane i wspólnie szukać rozwiązań. Oczywiście, jeśli dziecko ma jakieś pytanie, to może zadać je rodzicowi, ale pod warunkiem, że rodzic nie zdecyduje się wykonywać lekcji razem bądź zamiast dziecka, tylko pomoże znaleźć odpowiedź na jedno czy drugie pytanie.

Dziecko też nie zawsze jest w stanie odrobić wszystkie prace domowe, dlatego zadaniem dziecka jest podjęcie decyzji, co jest dla niego najważniejsze i której pracy po prostu nie zrobi. Za niewykonaną ponosi pewne konsekwencje, ale tym samym uczy się w życiu wybierania tego, co jest dla niego najważniejsze, a nie brania się za wszystko.

Błędne może być myślenie, że robiąc lekcje razem, pomagamy dziecku, a brak pomocy z pracą domową jest niekochaniem i ignorowaniem dziecka. Dziecko ma zrozumieć, czym jest odpowiedzialność, konsekwencja, obowiązek. A jak może to zrozumieć, jeśli jedyny jego obowiązek rodzic przyjmuje na siebie? Takimi działaniami możemy skrzywdzić dziecko, gdyż w przyszłości może mu być trudniej w byciu samodzielnym i asertywnym, co wiąże się też z brakiem pewności siebie.

Czy dobrze się uczysz?

Do tego istnieje też przekonanie, że najważniejsze w nauczaniu jest otrzymywanie dobrych ocen. To, jaką ocenę ma dziecko, w bardzo małym stopniu świadczy o jego wiedzy czy zdolnościach. Wszystkie dzieci są różne, mają różne sytuacje, charaktery, upodobania, możliwości. Nie każde dziecko uczy się tak samo, czuje się tak samo. Dzieci wcale nie powinny konkurować względem ocen i otrzymywania dziesiątek dla pocieszenia rodziców. Celem szkoły ma być pomoc w odkrywaniu świata i zachęcanie młodego człowieka do ogólnej nauki oraz poznawania, a nie kucia i rywalizacji o to, kto jest zdolniejszy.

Obowiązkiem rodzica jest kochanie, wspieranie dziecka i zauważenie, w czym jego dziecko jest najlepsze. Oceny nie świadczą o tym, że dziecko jest gorsze czy lepsze, tylko o tym, że albo coś nie jest jego dziedziną, albo dziecko ma obecnie inne potrzeby. Dziecko może czuć się zagubione, niezrozumiane, może potrzebować więcej czasu na poznanie czegoś, a czasem może po prostu czegoś nie lubić. Rodzic, który porozmawia z dzieckiem, da swoją uwagę, dostosuje się do potrzeb dziecka, dając mu wsparcie i zrozumienie, da mu dużo lepszy fundament niż rodzic, który będzie wymagał wyższych stopni i wynagrodzi je nowym telefonem.

Dlatego, drodzy rodzice, pamiętajmy, że rozmowa, uważność, miłość, wsparcie i szacunek są tym, czego wasze dzieci potrzebują szczególnie w roku szkolnym.