Dlaczego zgadzamy się na przekraczanie naszych osobistych granic, nawet kiedy czujemy, że czegoś nie chcemy? Dlaczego „NIE” mówimy najczęściej sobie, odstawiając własne potrzeby na drugi plan? Zapewne wpływ na to mają kulturowe i społeczne czynniki, które wpływały na nasze wychowanie oraz niskie poczucie własnej wartości lub lęk przed odrzuceniem. Tylko czy to jest dobra decyzja?