Stanisław Narutowicz był zarówno Polakiem, jak i Litwinem. Łączył w sobie dwie kultury i tradycje, co znalazło odzwierciedlenie w jego podpisie pod Aktem Niepodległości Litwy z 16 lutego 1918 roku. Decyzja o użyciu polskich znaków diakrytycznych w oficjalnym dokumencie budziła i wciąż budzi pytania: czy była to manifestacja jego tożsamości, czy może polityczna demonstracja?