Jeden z najwybitniejszych polskich aktorów powojennych. Nietypowa uroda, urok osobisty i niepowtarzalny głos z charakterystycznym „ł” hipnotyzował widzów, a zwłaszcza kobiety.
Czesław Wołłejko, polski aktor i reżyser teatralny, urodził się 17 marca 1916 roku w Wilnie. Pochodził z artystycznej rodziny - jego ojciec był tancerzem.
Zadebiutował jesienią 1939 roku w Grodnie, gdy był słuchaczem studium aktorskiego przy ówczesnym Teatrze Polskim Białoruskiej SRR w Białymstoku. Był wtedy uciekinierem z zajętego przez Rosjan Wilna, któremu dyrektor teatru Aleksander Węgierko powierzył rolę w „Pannie Maliczewskiej”. W czasie wojny pracował jako kelner w restauracji Lux w Grodnie.
Po II wojnie światowej wrócił do aktorstwa i występował w Białymstoku, w Teatrze Wojska Polskiego w Lublinie, Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi i Teatrze Polskim w Poznaniu.
W 1947 roku związał swoje życie z Warszawą - występował oraz reżyserował spektakle w teatrach Warszawy: Polskim, Współczesnym, Klasycznym i Ateneum. Był wykładowcą warszawskiej PWST. Autor zbioru wierszy „Niebo błękitne”.
Był często obsadzany w rolach szlachetnie urodzonych - w „Lalce” zagrał baron Krzeszowskiego, w „Zaklętych rewirach” wcielił się w barona Humaniewskiego, a w „Rodzinie Połanieckich” zagrał zubożałego szlachcica Pławickiego. Dla wielu pozostanie zapamiętany jako młody Fryderyk Chopin w filmie z 1951 r. pt. „Młodość Chopina”.
Talent aktorski odziedziczyły jego dwie córki, z których pierwsza – Jolanta zdążyła jeszcze urodzić się w Grodnie pod okupacją niemiecką, druga – Magdalena – już w Warszawie.
Zmarł 7 lutego 1987 roku, spoczywa na warszawskich Powązkach Wojskowych.
Zadebiutował jesienią 1939 roku w Grodnie, gdy był słuchaczem studium aktorskiego przy ówczesnym Teatrze Polskim Białoruskiej SRR w Białymstoku. Był wtedy uciekinierem z zajętego przez Rosjan Wilna, któremu dyrektor teatru Aleksander Węgierko powierzył rolę w „Pannie Maliczewskiej”. W czasie wojny pracował jako kelner w restauracji Lux w Grodnie.
Po II wojnie światowej wrócił do aktorstwa i występował w Białymstoku, w Teatrze Wojska Polskiego w Lublinie, Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi i Teatrze Polskim w Poznaniu.
W 1947 roku związał swoje życie z Warszawą - występował oraz reżyserował spektakle w teatrach Warszawy: Polskim, Współczesnym, Klasycznym i Ateneum. Był wykładowcą warszawskiej PWST. Autor zbioru wierszy „Niebo błękitne”.
Był często obsadzany w rolach szlachetnie urodzonych - w „Lalce” zagrał baron Krzeszowskiego, w „Zaklętych rewirach” wcielił się w barona Humaniewskiego, a w „Rodzinie Połanieckich” zagrał zubożałego szlachcica Pławickiego. Dla wielu pozostanie zapamiętany jako młody Fryderyk Chopin w filmie z 1951 r. pt. „Młodość Chopina”.
Talent aktorski odziedziczyły jego dwie córki, z których pierwsza – Jolanta zdążyła jeszcze urodzić się w Grodnie pod okupacją niemiecką, druga – Magdalena – już w Warszawie.
Zmarł 7 lutego 1987 roku, spoczywa na warszawskich Powązkach Wojskowych.
1 / 15 zdjęć
Item 1 of 15
Czesław Wołlejko, wilniuk obsadzany w rolach szlachetnie urodzonych
źródło: asr, fot. archiwum TVP i TVP / EAST NEWS
Więcej na ten temat
