I. Šimonytė: wojna na Ukrainie pokazała, że walka z bolszewickim smokiem okupacyjnym jeszcze się nie skończyła

„Dzień Żałoby i Nadziei co roku ma swój szczególny odcień. W tym roku nabrał on nowego znaczenia, ponieważ wojna na Ukrainie pokazała, że walka z bolszewickim smokiem okupacyjnym jeszcze się nie skończyła” – napisała premier w komunikacie prasowym. 

Według premier wcześniej wydawało się, że deportacje w bydlęcych wagonach były pierwszą szczególnie bolesną raną okupacyjną Litwy, ale wszystko skończyło się, gdy ostatni oddział wojsk okupacyjnych opuścił Litwę, jednak wojna na Ukrainie pokazała, że walka jeszcze się nie skończyła. 

„Teraz możemy być bardziej konkretni – w czasie wojny na Ukrainie podejmowane są ogromne wysiłki, aby ostatecznie położyć kres temu totalitarnemu imperium, ponieważ stało się dla nas oczywiste, że jeśli odetniesz głowę smokowi, to druga, jeszcze groźniejsza, koniecznie odrośnie” – zaznaczyła Šimonytė. 

„Jesteśmy narodem, który wiele wycierpiał, ale właśnie dlatego możemy czerpać siłę i nadzieję z naszej historii. Nasi dziadkowie przetrwali próbę wygnania, pozostali silni i, co najważniejsze, zachowali człowieczeństwo. To utwierdza nas w przekonaniu, że przetrwamy nawet ostatnie konwulsje tego wielogłowego smoka i będziemy mogli wreszcie powiedzieć, że bardzo długa i trudna walka z sowieckim imperializmem została wygrana” – podkreśliła. 

We wtorek na Litwie obchodzony jest Dzień Żałoby i Nadziei – 81 lat temu Sowieci rozpoczęli masowe deportacje mieszkańców Litwy w odległe rejony Związku Radzieckiego po zajęciu kraju bałtyckiego. 

14 czerwca 1941 r. o godz. 03.00 nad ranem sowieckie struktury represyjne rozpoczęły masowe deportacje mieszkańców Litwy w odległe rejony północne. 

Według danych litewskiego Centrum Badań nad Ludobójstwem i Ruchem Oporu w ciągu kilku dni wywieziono ok. 18 tys. mieszkańców Litwy. 

Związek Radziecki zajął Litwę 15 czerwca 1940 r., a w okresie okupacji uwięził i deportował blisko 280 tys. obywateli litewskich.